klonowa alejka.

Audrey Rodriguez

- Od roku dokładniej - uśmiechnęła się - na początku nie chciałam bo wydawało mi się, że będzie tu tak wiesz...niewolniczo - pokazała język - ale jak się juz rozkręci - uśmiechnęła się zalotnie do Dana.
- Skąd jesteś?

Daniel Marshall

- Z drugiego końca NY - odpowiedział - Musiałem się przeprowadzić bo ojciec ma tu jakieś interesy... A ty?

Audrey Rodriguez

- Boston, złotko. Czasami mam ochote tam wrócić...jestem starsznie sentymentalna i tęsknie za dawnymi znajomymi. Ale co tam nie będe sie teraz rozklejać.
Audrey obejrzała Dana dokładnie.
- Niech zgadne...zapalony sportowiec? - uniosła wysoko jedna brew.

Daniel Marshall

- Taaak. Głównie piłka nożna, ale ostatnio częściej gram w kosza.

Audrey Rodriguez

Audrey zrobiła wielkie oczy.
- Aaa! - pisnęła - no nareszcie będe miała z kim grać w kosza!
Położyła mu dłonie na ramionach i zaczęła skakać jak dziecko z wielkim uśmiechem na twarzy. Po chwili opamiętała się. Stanęła i spojrzała mu prosto w oczy, a później na ręce i cofnęła je szybko.
- Ajt. Przepraszam troche mnie poniosło - zarumieniła się lekko i pokazała język - ale musisz mnie zrozumieć. Tu mało kto gra w kosza - wyszczerzyła się.

Daniel Marshall

Zaśmiał się.
- Też się cieszę, że będę miał z kim grać. Hmm... Masz kogoś? - przechylił głowe i popatrzał wyczekująco.

Audrey Rodriguez

Zarumieniła się jeszcze bardziej.
- Raaaany, dziewczyno co się z tobą dzieje - pomyślała.
- Nie. Wiesz co jakoś nie jarają mnie związki na krótszą metę, a już zwłaszcza z tymi tu małolatami. Bo jakoś w zeszłym roku nie poznałam tu nikogo wartościowego. Zresztą...chłopcze ja jestem wybredna - wyszczerzyła się.
Po chwili zastanowienia zapytała.
- A ty?

Daniel Marshall

- Nie. I podobnie jak ty nie poznałem nikogo "odpowiedniego". - uśmiechnął się - Hmm, a ja też jestem małolatem? - spytał unosząc wysoko jedną brew

Audrey Rodriguez

- Eno, nie wiem - pokazała język - to wiesz...potrzeba mi więcej czasu i spotkań żebym mogła to osądzić - odpowiedziała z aluzjami uśmiechając się przy tym figlarnie.
Nagle ogarnął ja spontan.
- Ścigamy się? Do tamtej ławki drewnianej! - zapytała z radością w głosie.

Daniel Marshall

- Jasne, na pewno przegrasz - zaśmiał się i zaczął biec

Audrey Rodriguez

Zaczęła biec.
- Phii - prychnęła - zapomnij złotko - krzyknęła w biegu i przyspieszyła.

Daniel Marshall

Po wyrównanej walce oboje dobiegli równo do mety xD
- Niezła jesteś - uśmiechnął się - remis to prawie jak wygrana. Ale i tak jestem lepszy - powiedział i pokazał język.

Audrey Rodriguez

- Niezła? Pff. Za mało powiedziane - uśmiechnęła się szeroko - dla mnie remis to przegrana. Zresztą zobaczymy kto jest lepszy jak kiedyś sobie zagramy jeden na jeden co? - raczej stwierdziła niż zapytała z uśmiechem.
Położyła się na trawie i zaczęła gapić w niebo. Spojrzała na Dana i klepnęła ręką miejsce obok niej.

Daniel Marshall

Daniel uśmiechnął się szeroko, położył się na trawie obok Audrey i zaczął się w nią wpatrywać.

Audrey Rodriguez

Po chwili Audrey spojrzała w stronę Daniela.
- Ej, yo. Pesze się jak tak na mnie cały czas patrzysz - powiedziała delikatnie się uśmiechając. Przewróciła się na brzuch, podparła łokciami i zerkała co chwilę na Daniela. Poczuła jego perfumy.
- Uh good, ale genialny zapach - pomyślała.
- Czego słuchasz? - spytała.